Korozja zbrojenia w budownictwie jest jedną z najkosztowniejszych pozycji dotyczących remontu konstrukcji. Korozja zbrojenia jest zjawiskiem , któremu nie możemy całkowicie zapobiec, ale możemy skutecznie ograniczać korozję zbrojenia. Zgodnie z godnie z normą PN-EN 1504 stosując jej odpowiednie zasady możemy zapobiegać korozji zbrojenia stosując na przykład migrujący Inhibitor Korozji TopGard FE lub stosując ochronę katodową zbrojenia przy użyciu protektorów TopZinc.
Korozja zbrojenia polega na tym, że w pewnym momencie na powierzchni zbrojenia dochodzi do nagromadzenia się elektronów. Z uwagi na dążenie do stanu równowagi, elektrony zaczyna przepływać w inne miejsce stali zbrojeniowej, tam gdzie lokalnie jest ich mniej, ale ruch elektronów uruchamia zjawisko utleniania żelaza Fe2- czyli punktowego lub powierzchniowego ubytku w stali zbrojeniowej, tj. korozji stali zbrojeniowej.
Korozja stali zbrojeniowej w przypadku działania czynników agresywnych takich jak chlorki, dwutlenek węgla, siarczany, kwasy, itp. będzie dodatkowo rozwijała się dużo szybciej. Nowoczesna diagnostyka żelbetu pozwala na oszacowanie prawdopodobieństwa wystąpienia korozji zbrojenia lub korozji na prętach zbrojeniowych bez ich odkrywania i odkuwania. Pozwala na to kryterium ASTM-C 876-91 ASTM C 876 – 91 – kryterium oceny potencjałów korozyjnych. Kryterium oceny potencjałów korozyjnych ASTM-C 876-91 Jeśli UKOR jest większe od -200 mV występowanie korozji z prawdopodobieństwem 5% Jeśli UKOR jest w przedziale pomiędzy = -200 mV;-350mV występowanie korozji z prawdopodobieństwem 50% Jeśli UKOR jest mniejsze od -350 mV występowanie korozji z prawdopodobieństwem 95 %.
Skontaktuj się z nami i dowiedz się więcej: +48 668 215 277
KOROZJA ZBROJENIA – jak to działa?
Pręty zbrojeniowe w konstrukcjach z betonu, przy dużej wartości pH otaczającego je środowiska (betonu), pokrywa bardzo cienka, dobrze przylegającą do powierzchni, szczelna i odporna chemicznie oraz przewodząca prąd elektryczny warstewka tlenku żelaza γ-Fe2O3 [1]. Z upływem czasu w wyniku zmniejszenia pH (zakwaszenia) otaczającego betonu, spowodowanego karbonatyzacją i innymi przyczynami, następuje depasywacja tej warstewki i rozpoczyna się proces korozji. Po zniszczeniu warstwy pasywującej na powierzchni stali powstają obszary o różnych potencjałach między metalem a elektrolitem, który stanowi ciecz porowa w betonie. Tworzą się lokalne ogniwa korozyjne, składające się z punktowych anod i katod (rys. 1). Procesy korozyjne są bardziej widoczne na anodzie. Następuje wówczas korozja stali [2, 3].
Rys. 1 Schemat przebiegu reakcji korozyjnych stali zbrojeniowej w betonie [2], [3].